ام المصائب ، ماتم گرفته - کنار بستر احیا گرفته
از خرابه ها بین کوچه ها ناله یتیمان آید
کوفه امشب از فرقت علی سفره های بی نان دارد
آه و واویلا
/./././
روی پدر را دختر ببیند - برای بار آخر ببیند
وای اگر شود دختر علی در عزای او غم دیده
وای اگر حسن با حسین شود جامه عزا پوشیده
آه و واویلا
/./././
یتیم کوفی با قلب خسته - چشم انتظار مولا نشسته
با شنیدن ناله یتیم پشت مرتضی می لرزد
قطره های اشک روی گونۀ شاه لوکشف می لغزد
آه و واویلا
/./././
کوفه زمین غربت شد امشب
علی زغم ها راحت شد امشب
درب سوخته و کوچه های تنگ خاطر علی را آزرد
تا که فاطمه بر زمین فتاد حیدر از غم زهرا مُرد
آه و واویلا
/./././


مجيد احدزاده