حضرت علی اکبر(ع)
دودمه
از حرم زینب بیا اکبر به میدان می رود از تنم جان می رود
نور چشمانم علی با کام عطشان می رود از تنم جان می رود
******
لعل لب بگشا بگو الله اکبر اکبرم ای اذان گوی حرم
کم بِکش پا بر زمین پیش دو چشمان ترم ای اذان گوی حرم
********************
دم پـاره
وای علی اکبرم نور دو دیده ی ترم
******
از جسم من جان می رود اکبر به میدان می رود
زمینه
ای شبـه پیغمبر (تویی ماه لیلا (3))
كی بـاورم آمد ( شدی ارباً اربا (3))
چه شود بـر من دیده بگشایی
كن تماشایم ای (تماشایی (3))
خنده قاتل را ببین ( علی اكبرم (3))
كمتر بكش پا بر زمین (علی اكبرم (3))
سيدمحسن حسيني
حضرت علی اكبر (ع)
نوحه - واحد
اذان گوی حرم تماشایی بود
وداع اكبرم تماشایی بود
آه ، شـبـه پیمبرم نور چشم تـرم
آه ، با رفتنت ببین چه آمد بر سرم
علی اكبرم ، علی اكبرم ، علی اكبرم
سيدمحسن حسيني
زمزمه-واحد
ماه تمام من به زیر ابر خون است
ذكر لبم انا الیه راجعون است
ای شبه ختم المرسلین علی اكبر
ای دلربا ای نـــازنین علی اكبر
كمتر بكش پا بر زمین علی اكبر
هستی تو دلخوشی مرا علی اكبر
هر سو تو میكشی مرا علی اكبر
آخــر تو میكُشی مرا علی اكبر
سيدمحسن حسيني
زمزمه
آه قرآن بروی دست زنها حرم شده چشم تماشا
كه میرود یـوسـف لیلا وای وای
آه آیینه پیغمبرم رفت لاله خوشبوی حـرم رفت
خـدا علی اكبـــرم رفت وای وای
زینب بیا تماشا ببین سراپای او
انا فتحنا بخوان بر قد و بالای او
شبه پیمبر من علی اكبر من
سيدمحسن حسيني
حضرت علی اكبر (ع)
نوحه
ز پا افتاده بـابـا علی اكبر تو
تنم شد اربـا اربـا فدائی سر تو
تو را خواندم كه دست مهر تو چشمم ببندد
نخواندم تا تو را گریانم و دشمن بخندد
ابا المظلوم حسین
حيدر توكل
(۶ شب)
پاشو اي ميوه قلبم ، راه برو جلوي بابا
چرا انقدر ظالمونه ، جسم تو شد ارباً اربا
چي سرت اومده بابا – نقش زمين شدي چرا – علي الدنيا بعدك العفا - علي جان
پاشو موذن حرم – نور دو ديده ترم – عمه رو بر سوي حرم - علي جان
علي جان علي الدنيا بعدك العفا
رضارسولي
حضرت
علی اکبر(ع)- سبک 2
زمزمه
ای به خون خفته برم - گل سرخ
پرپرم
نورچشمم پسرم - ای علی اکبرم(ع)
من فدای غربت تو
پر خونه صورت تو
پدرت با سر زانو
اومده زیارت تو
چشماتو من بسته دیدم
زخماتو گسسته دیدم
باورم نمی شه بازم
پهلوی شکسته دیدم
نه عجب که اینطور از هم پاشیدی
با تن پاره پاره می جنگیدی
دنیا رو سرم خراب شد تا دیدم
پاهاتو روی زمین می کشیدی
مجيد احدزاده
شوکت و دولت و منصب به کسان ارزانی