وبلاگ رسمي هيات مكتب الذاكرين

شعر ولادت حضرت زینب کبری(س)

خدای من! صدف بحر نـور، گوهر زاد

ادب کنید که دخت رسول، دختر زاد

چه دختری که ز مردان دهر، بهتر زاد

بـرای حیــدر کـرار، بـاز، حیــدر زاد

به جلوۀ حسنینش خجسته خواهر زاد

یقیـن کنیـد کـه ام‌الحسین دیگر زاد

سلام باد بر این خواهر و به خواهری‌اش

خـدای داده مقــام حسیــن‌پروری‌اش

****

محمدنـد و علـی هر دو محـو دیدارش

نشان بوسـۀ زهــرا بــه مـاه رخسارش

هــزار مریــم و هاجـر شـده گرفتارش

شـرف گرفتـه شرافت بـه ظل دیوارش

عفـاف و عصمت و ایثار، جنس بازارش

فقط به روی حسین است و چشم بیدارش

برات عفو خدا ریخته است در قدمش

یقیـن کنیـد بود قلب فاطمه حرمش

****

چـه دختـری که جلال پیامبـر دارد

ز خردسالی خـود صـولت پـدر دارد

فرشته‌ای‌ست ولی صورت بشـر دارد

نه! بلکه طینتی از حور، خوب‌تر دارد

بـه سیـدالشهـدا الفتــی دگـر دارد

از آن جمال، محال است چشم بردارد

فقط نه محو جمالش نبی شده امشب

حسینِ فاطمـه هم زینبی شده امشب

****

حجـاب فاطمه از چادرش نمودار است

ز کودکی به علی مثل مادرش یار است

مقـــام ام‌ابیهـــایی‌اش ســزاوار است

چو ذوالفقار، زبانش به خطبه کرار است

حسین از وی و وی از حسین، سرشار است

نمــاز نافلـه‌اش را خـدا خریـدار است

زهی نمـاز شب آن حقیقت زهرا

که سیدالشهدا گفت التماس دعا

****

جمال اوست به چشم علی تماشایی

خطابه‌‌هاش همـه حیدری و زهرایی

نکــرده شـوی بــود مادر شکیبایی

گرفتـه سایـه‌اش از آفتــاب زیبایی

نهـاده چهـر بـه خاک درش توانایی

نخوانـده درس، معلـم بـود به دانایی

ز خردسـالی پرواز کرده تا حیدر

به ذوالفقار زبانش نوشته یاحیدر

****

در آسمــان علـی اختــری چنین باید

ز کوثـــر نبــوی کوثــری چنین باید

کنـار خـون خـدا خواهـری چنین باید

به حلم و صبر و رضا مادری چنین باید

به بانـوان جهـان رهبـری چنین باید

به حق که فاطمه، دختری چنین باید

نه صبر رفت ز دستش؛ به صبر فرمان داد

کنـار مقتـل خون بـر امام خود جان داد

****

تو کیستی که علی‌گونه رهبری کردی؟

به صبـر و همت و ایثار، مادری کردی

سلام بر تو که خون را پیمبری کردی

تو بـا خطابـه‌‌ات اعجاز حیدری کردی

تو بـا امــام شهیــدان برابـری کردی

تو مثـل فاطمـه اسـلام‌پروری کردی

حسین، فلک نجات است و ناخداش تویی

علــی زبـان خـدا باشـد و صداش تویی

****

سلام بر تـو که تـو هم فرشتـه هم بشری

سلام بر تو که هم تیغ خشم و هم سپری

سلام بر تو که در صبـر، مادر و پدری

سلام بر تو که بر هفت شهر نور، دری

سلام بر تو که در بحر معرفت گهـری

سلام بر تو کـه تیـغ زبـان دادگــری

سلام بر تو که آیینۀ حسینی تو

شـرار سوختۀ سینۀ حسینی تو

****

تو مثـل مادر خـود بی‌نهایتی زینب

تو کـل کرب‌و‌بـلا را حـکایتی زینب

تو چون حسین، چراغ هدایتی زینب

تو در صحیفـۀ ایثــار، آیتـی زینب

تو بحــر موج‌فــزای عنـایتی زینب

تو فوق مـدح و ثنـا و روایتی زینب

مصائب تـو بـه چشمت قلیـل بود قلیل

سر بریده به چشمت جمیل بود جمیل

صدای توست صـدای خـدای ذوالمنت

سلام گـرم همـه انبیا بـه جـان و تنت

زبان تـو تبـر و خطبه‌هــای بت‌شکنت

روان و روح بزرگ علـی‌ست در بـدنت

یزیــد، لاشـۀ مـردار گشت با سخنت

حسین بوسه زد از زیر چوب بر دهنت

هماره تا که بود آب و خاک و آتش و باد

نثار خاک رهت اشک چشم «میثم» باد!

شعر ولادت حضرت زينب (س)

با نام عشق، نام خدا، عشق نام تو

دارم شروع می شوم از فیض عام تو

بر دستهای هرکه رسیدی دلش شکست
غم را چکانده اند مگر بین کام تو؟

تو آمدی عصاره ی این پنج تن شدی
ای مظهر خدایی عصمت مرام تو

مثل خدیجه هستی تو وقف می شود
یعنی که دینمان شده مدیون نام تو

از جانب خدای تمامی یاسها
واجب شده برای همه احترام تو

قائم مقام فاطمه ی خانه ی علی
تندیس صبر! عالمه ی خانه ی علی

ای قلّه ی نجابت توحید جایتان
تا آسمان کشیده شده ردّ پایتان

باران هم از لطافتتان حرف می زند
وقتی نزول می کند از چشم هایتان

طوفان نور! بال و جبرئیل ریخت
در اولین شب حرم کبریایتان

ای سایه ی ندیده شده، آیه ی حجاب
ارث نجیب فاطمه بوده حیایتان

حالا که بر رسالت محمل نشسته اید
مائیم و خطبه های پس از کربلایتان

دلواپس نگاه حسن ای تب حسین
بنیانگذار عشق، تو ای زینب حسین

مضمون من به قدّ شماها نمی رسد
ذهن حقیر قطره به دریا نمی رسد

از معجزات سوره ی مریم لبالبم
با این همه دوباره مسیحا نمی رسد

ای قبله گاه شمع، از این پس به دست توست
آتش اگر به پیکر پروانه می رسد

چشمان من نشسته سر راه محملت
یا می رسد به پای شما یا نمی رسد

هر دختری که زینب کبری نمی شود
هر دختری به دامن زهرا نمی رسد

آغوش گرم یاس فقط مستحقّ توست
حتی اگر خدات بخوانیم حق توست

سجاده ها دم سحرت را شنیده اند
باران چشمهای ترت را شنیده اند

آه ای قنوت وتر! تمام فرشته ها
توصیف های بال و پرت را شنیده اند

وقتی که حرف می زنی انگار خاطرات
طوفان خطبه ی پدرت را شنیده اند

این ابرهای گریه ی ما قبل کربلا
آن سایه های روی سرت را شنیده اند

پر اضطراب بودی و پروا نداشتی
جز ذکر یا حسین به لبها نداشتی

ای آیه آیه آیه ی تو سرگذشت غم
در رگ رگ جنون من آخر بزن قدم

می آیی از تنفس یک ظهر پر ز آه
ای جبرئیل خسته به طوفان گریه ام

هر قطره قطره اشک تو صد علقمه عطش
هر آه سینه سوز تو صد آسمان حرم

آئینه ی شکسته ی محمل! مسیح زخم
در کوچه های سنگدل کوفیان بدم

با چشم های خیس خودم می نویسمت
من تا ابد تلاطم دریای زینبم

از پشت آن نقاب نجیبت نگام کن
بر روضه های ابری خود مبتلام کن

قلبت تپید و سوره ی مریم شروع شد
تفسیر زخم های مجسم شروع شد

از پشت کوه های ازل با شعاع اشک
نامت طلوع کرد و از آن غم شروع شد

اندازه ی تمامی دنیا دلت شکست
از چشم تو مراثی ماتم شروع شد

از زینبیه سینه زنان تا لب فرات
خون گریه ی سلاله ی زمزم شروع شد

وقتی وزید معجر تو دست بادها
غمگین ترین غروب محرم شروع شد

طوفان گرفت و دار و ندارت به باد رفت
پیراهن عزیز بهارت به باد رفت

دار و ندار آخرتان را گرفته اند
بر روی نیزه ها سرتان را گرفته اند

تنگ غروب روز دهم بی مروّتان
راه عبور معجرتان را گرفته اند

با تازیانه یکنفس از عصر تا به شام
بال و پر مطهرتان را گرفته اند

این لاله های سرزده از باغ مقنعه
سر تا به پای پیکرتان را گرفته اند

چیزی نمانده بر تن این آسمانِ زخم
پیراهن برادرتان را گرفته اند

بی شک اسیر شهر پر از رذل می شوی
وقتی بدون دست ابالفضل می شوی

شاعر :علیرضا لک

حضرت زینب(س)-مدح و ولادت

شاعر : سيد هاشم وفايي

شعر ولادت حضرت زینب(س)

مثل رنگین كمانی از پسِ ابر، روی دامان یاس افتادی

اشك شوق حسین را دیدی، باده ی ناب را نشان دادی

زینت خانواده ی عصمت!...، دختر نور، دختر دریا!...

با اصالت ترین نواده ی وحی، خواهر عشق، مادر بابا...!

تا كه گل های باغ كامل شد، تا كه نور جمال تو تابید

ماه با دیدنت تبسّم كرد، عازم پشت كوه شد خورشید

آمدی و به جلوه آوردی، عشق خورشید را به یك مهتاب

دامنت را ستاره باران كرد، خنده ی آسمانی ارباب

لایی لایی خواب شیرینت، طبق معمول عشق با عشق است

گفته ای بین گاهواره ی خویش، مهد دست حسین را عشق است

حلقه ی اشك شوق یار آمد، زلف هایت به پیچ و تاب افتاد

تا كه بوسه گرفت از تو پدر، دهن جبرئیل آب افتاد

نازهای دخترانه ای داری، دست های علی خریدار است

فاطمه پای گاهواره ی تو، تا بلندای فجر بیدار است

وصف هركس به قالب مدح است، در قبال تو اینكه تكراری ست

تو كه خود منحصر شدی در خویش، مدح تو در مصیبتت جاری ست

در هیاهوی بزم نامحرم ، چه وقاری چه شوكتی داری

ای حجاب از حجاب تو زنده، چه حیایی چه عفّتی داری

هیبت تو به عالمی فهماند، عصر طاغوتیان سرآمده است

چقدَر استوار بودی كه همه گفتند: حیدر آمده است

جمله ی مَا رَاَیتُ اِلّایت، فكر تاریخ را به هم زده است

عشق هم در كلاس عاشقی ات، بهر شاگردی ات علم زده است

نوری از خطبه ات تلالؤ كرد، شام تاریك صبح روشن شد

تا كه بغض گلوت پیدا شد،نیزه مشغول روضه خواندن شد

در بلندای سرخی مغرب، آسمانی سیاه پیدا شد

شعله ها تا كمی فرود آمد، دامنی سوخته هویدا شد

نیزه ها شاهدند كعبه ی درد، صبر تو آیتی زِ صبر خداست

مانده ام كه چرا پس از گودال، زندگانی هنوز پابرجاست

خطبه هایت به ما نشان دادند، دختر شیر، شیر باید شد

به ستمدیده ها خبر دادی ، در(اسیر)ی امیر باید شد

شاعر : حميد رمي

شعر ولادت حضرت زینب(س)

او تولد یافت طنازی کند

با الفبای جنون بازی کند

او تولد یافت گردد نور عین

تا شود سرمست از جام حسین

او تولد یافت تا زینب شود

در سخن علامۀ مکتب شود

آری آری زینب آمد بر جهان

تا شود همگام عاشورائیان

در حوادث یار می خواهد حسین

محرم اسرار می خواهد حسین

کیست زینب تابع فرمان دوست

هفت شهر عشق زیر گام اوست

کیست زینب صاحب عنوان عشق

تاج خونین سر سلطان عشق

عشق هر جا خود نمایی می کند

نام زینب دلربایی می کند

هر کجا منشور ضد مکتب است

بی گمان الغاء آن با زینب است

نوحه خوان! شعری بخوان زینب پسند

تا شوی در پیش زهرا سر بلند

نکته ای گویم به گوش آویز کن

از کلام ناروا پرهیز کن

خوانیش آواره، خود آواره ای

دانیش بیچاره، خود بیچاره ای

نسبت آوارگی بر او، مده

نسبت بیچارگی بر او، مده

کیست زینب عامل تکمیل عشق

بعد زهرا فارغ التحصیل عشق

کیست او؟ پروانۀ پر سوخته

سوختن از فاطمه آموخته

در فدک صبر علی را دیده است

عشق را با فاطمه سنجیده است

مرحبا زینب که طوفان کرده است

آنچه زهرا گفته بود آن کرده است

او به بحر العشق نوح کربلاست

عشق او فتح الفتوح کربلاست

خلق را زینب شناسی نیست نیست

فاطمه داند که زینب کیست کیست

گر چه «خوش زاد»م، حسینی منصبم

گر قبول افتد غلام زینبم

شاعر : سيد حسن خوشزاد

حضرت زینب(س)

ولادت و مصائب

شاعر : جواد پرچمي