مصائب شام
ظلم بی حساب

طشــت طلا و چـوب و لب و آیه و شراب
خـــاکستر و غبــــار ره و خــــون و آفتـاب
در حیـــرتـم کـه از چـــه نـرفتی زمین فرو
ای وای مــن چگــونه نشد آسمان خراب
در پــای طشـت، دختــر زهـرا نـریز اشک
هـــرگز کســی نریختـه در بزم می گلاب
لب‌هــا، تــرک‌ترک ز عطش، روی هر لبی
انگــار نقطـه نقطـه نــوشتـه است، آب‌آب
آوای وحــی و حنجــر خشــک و لب کبود
دیــگر بــه او کنند، چــرا خـارجی خطاب؟
باآن گلوی غرقه به خون،طشت گریه کرد
بــر آن لـب و دهـن، جگر چوب شد کباب
بـــر چــرخ رفــت شیون هشتاد و چار زن
انگـــار بــــود دیــدۀ آن سنگـدل به خواب
ای آسمـان سـؤال مـن این است، دیوها
بــازوی حـــور را، ز چــه بستند در طناب؟
بــا لطـف بـی حســاب پیمبـــر، به امّتش
والله! شــد بــه عتـرت او ظلم بی‌حساب
                            «میثم» یــزید چوب زند بر لب حسین
                            این صحنه را چگونه تماشا کند رباب؟


غلامرضاسازگار