شعر دروازه كوفه - سازگار
دروازۀ کوفه
|
ای به جسم چاک چاکت مانده جای نیزه ها |
|
وی ســر نـورانی ات شمس الضحای نیزه ها |
|
تــو بــه نــوک نیــزه هـا قرآن تلاوت می کنی |
|
مــن بــه خــون سـر کنم تفسیر پای نیزه هـا |
|
هــم نگـــاهـم را ز رویــت بــر نـدارم لحظه ای |
|
هــم دلــــم دنبــــالت آیــــد در قفـای نیزه ها |
|
خـــون ز حلقت روی دست نیزه داران ریخته؟ |
|
یــا روان گـــردیده اشــک بی صدای نیـزه ها |
|
کاش ازسنگ جفاپیشانی من می شکست |
|
کــاش روی قلـب مـن می ماند جای نیزه ها |
|
آشکـــارا گــــریـه مـی کـــردند اگر در ماتمت |
|
کــــاروان مـی مـــاند در اشـک عزای نیزه ها |
|
ای وجـــودت بــــاغ گـــل از بوسة ختم رسل |
|
از چــه پـر گشتی ز جای بوسه های نیزه ها |
|
نــیزه رفتـــه در تـــن و سر مانده بر بالای نی |
|
نیـــزه بـــا تـــو یـــا تو گشتی آشنای نیزه ها |
|
گـــر روم ســـوی وطــــن در نـــزد قبــر مادرم |
|
مــــو بـه مـو گـــویم بـر او از مــاجرای نیزه ها |
|
تا که همچون سنگ های کربلا گریند خون |
|
روضـــه بــاید خـواند "میثم" از برای نیزه ها |
غلامرضاسازگار
شوکت و دولت و منصب به کسان ارزانی